Όταν η ζωή σου δίνει λεμόνια...

...τότε σίγουρα πρέπει να φτιάξεις κάτι! Τι θα είναι αυτό; Λεμονάδα σίγουρα. Ίσως και γρανίτα...Λεμονόπιτα μήπως; Ή καλύτερα μαρμελάδα και γλυκό του κουταλιού; Σε κάθε περίπτωση το σίγουρο είναι ότι αυτή η ξένη παροιμία, εκτός από το νόημά της, ότι δηλαδή όταν σου έρχονται τα δύσκολα (τα ξινά (;) δηλαδή τα λεμόνια) τότε εσύ το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να βρείς κάτι καλό στην όλη κατάσταση (να φτιάξεις κάτι γλυκό δηλαδή λεμονάδα!), τα λέει πολύ καλά και ως πρώτη ανάγνωση: τα λεμόνια προσφέρονται για να κάνουμε ένα σωρό πράγματα...Κι επειδή όπως είπαμε το Pinterest είναι ξεσηκώστρα από τις λίγες, έχει καιρό τώρα που με τριβελίζει κάτι που το συναντώ κι εκεί αλλά και σε ελληνικά blogs...την πολυπαινεμένη lemon curd (λεμονόκρεμα). Έτσι μόλις η καλή μου πεθερούλα με προμήθεψε (για άλλη μια φορά) με λεμόνια από τον κήπο της, το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν να κάνω lemon curd. Και έκανα...

Καταρχάς αποστείρωσα το βάζο που θα χρησιμοποιούσα με τις οδηγίες του Στέλιου Παρλιάρου γιατί σκέφτηκα ότι μπορεί να κρατήσει (εδώ γελάμε) αρκετό καιρό στο ψυγείο μας, οπότε καλύτερα να είναι σε αποστειρωμένο βάζο για να διατηρηθεί κιόλας. Μετά ακολούθησα μια από τις συνταγές που βρήκα στο διαδίκτυο (αυτή που έβλεπα να επαλαμβάνεται συχνότερα με μικρές παραλλαγές και χωρίς τη χρήση φούρνου μικροκυμάτων-δεν τους συμπαθώ κι ας έχω στο σπίτι). Αν και σε διατροφή εννοείται πως δοκίμασα. Και ξετρελάθηκα. Τελεία. Και θαυμαστικό!

Ύστερα έδωσα και στα παιδιά να δοκιμάσουν...πάνω στη φέτα τους με λίγο βούτυρο.Και ξετρελάθηκαν κι αυτά. Ωραία. Εθιστήκαμε οικογενειακώς. Και σκέφτηκα να κάνω και κάτι ακόμη. Να φτιάξω cupcakes λεμονιού με γέμιση lemon curd. Και μας αποτέλειωσα (μα τι σας λέω τώρα και μόλις μπήκαμε και σε περίοδο νηστείας...).

Δεν χρησιμοποίησα κάποιο ειδικό εργαλείο για να ανοίξω την τρυπούλα πάνω στα cupcakes...Mε ένα μαχαίρι έκοψα ένα κομμάτι, τόσο ώστε να χωράει ένα κουταλάκι του γλυκού lemon curd (τα κομμάτια από τα cupcakes που αφαίρεσα, τα φάγαμε εναλλάξ η Ελένη, ο Κωνσταντίνος κι εγώ-πάει η διατροφή που λέγαμε).

Για να ολοκληρώσω την "γουρουνιά" μας, έφτιαξα στα γρήγορα μια απλή κρέμα με cream cheese και άχνη, άχνισα και στόλισα με περλίτσες. Ιδού!

Και για να μην νομίζετε ότι τελικά τα έφαγα όλα μόνη μου, να πω ότι τα πήραμε και πήγαμε στην κουμπάρα μου όπου και τα τσακίσαμε όλοι μαζί (δύο έφαγα μόνο!).

Όλα αυτά έγιναν φυσικά το Σάββατο-από χτες αρχίσε η μεγάλη νηστεία της Σαρακοστής. Καλή Σαρακοστή λοιπόν σε όλους κι εύχομαι να έρθει σύντομα και η Άνοιξη μαζί της!

Τα φιλιά μου!