Ένα λούσιμο κι ένα στεφάνι

Ακόμη ένα έθιμο που έχουμε εδώ στη Βόρεια Ελλάδα, είναι αυτό του "ξελαδώματος" του νεοφώτιστου μωρού, δηλαδή του λούσιμού του τρεις μέρες μετά τη βάφτιση. Πολλές φορές μάλιστα τη μέρα αυτή στήνεται κανονική γιορτή: νονοί, παππουδογιαγιάδες και φίλοι μαζεύονται στο σπίτι της οικογένειας ενώ οι γονείς ετοιμάζουν κεράσματα σαν να πρόκειται για πάρτυ γενεθλίων-κι όλα αυτά για να δουν το μικράκι που θα πλυθεί από το λάδι και το μύρο και αμέσως μετά θα φορέσει το "δεύτερο" ρούχο που του έχει χαρίσει ο νονός στη βάφτισή του. Στο τέλος, στο ίδιο νερό που το μωρό έκανε μπάνιο, ξεπλένονται τα λαδόπανα του και αυτό το νερό δεν πετιέται στην αποχέτευση (μια και είναι μυρωμένο και αγιασμένο) αλλά, είτε στο χώμα είτε στη θάλασσα (για όσους την έχουν κοντά τους!). Ακόμη και πολλοί φωτογράφοι πλέον, έχουν σαν επιπλέον υπηρεσία, την φωτογραφική κάλυψη αυτής της μικρής γιορτής! Στην πρώτη μου κόρη κάναμε κι εμείς μία τέτοια γιορτή - στα επόμενα παιδιά απλά τηρήσαμε το έθιμο (κυρίως λόγω του ότι είχα κι άλλα παιδιά πλέον με ό,τι αυτό συνεπάγεται!). Στο "ξελάδωμα" λοιπόν του βαφτιστικού μου, του Νικόλα, σκέφτηκα να παρουσιάσω λίγο διαφορετικά το "δεύτερο" ρούχο, τα εσώρουχα και τα πιτζαμάκια που του πήρα. Κι έφτιαξα αυτό:

Είναι ένα diaper wreath, δηλαδή ένα στεφάνι από πάνες, που σαν βάση του έχει ένα δακτύλιο από φελιζόλ και αφού τοποθετηθούν πάνω οι πάνες (είτε όπως τις έκανα εγώ, είτε σαν ρολάκια όπως στα diaper cakes) μετά στολίζεται με ό,τι θέλει ο καθένας. Είναι φυσικά πολύ πιο εύκολη και σύντομη η κατασκευή του, χρειάζονται πολύ λιγότερες πάνες αλλά και λιγότερα πραγματάκια για να στολιστεί. Είναι σαν να λέμε πανεύκολο και πολύ οικονομικό, χωρίς να παύει να είναι εξίσου εντυπωσιακό με τον κατάλληλο βέβαια στολισμό.

 

 Μετά τα diaper cakes και εσχάτως τα diaper bikes, ώρα και για τα diaper wreaths!