Τα χειροποίητα

Αγαπώ πολύ το χειροποίητο...Είτε το έχω φτιάξει εγώ, είτε είναι δημιούργημα κάποιου άλλου...Και μιλάω για οτιδήποτε χειροποίητο - από ένα απλό βραχιόλι μέχρι ένα νόστιμο γλυκό. Η αξία της μοναδικότητας του χειροποίητου και της γνώσης ότι δημιουργήθηκε σιγά-σιγά από ένα χέρι με αγάπη κι όχι από μία ψυχρή μηχανή ή ως αποτέλεσμα μαζικής παραγωγής, το κάνει στα μάτια μου ανεκτίμητης αξίας. Κι ας έχει ατέλειες. Κι ας φαίνονται.

Βέβαια δεν χαίρουν πάντα τα χειροποίητα αντικείμενα της ίδιας εκτίμησης από όλους τους ανθρώπους. Ίσως μάλιστα στα μάτια ορισμένων να είναι έως και κατώτερα από τα κοινά εμπορικά αγαθά. Αυτοί που τα εκτιμούν είναι στη πραγματικότητα αυτοί που ξέρουν το χρόνο και τη δουλειά που απαιτείται για τη δημιουργία ενός και μόνο αντικειμένου. Δεν είναι κακό φυσικά - ο καθένας μας έχει τα γούστα του, είναι απόλυτα θεμιτό. Σ' αυτούς όμως τους ανθρώπους που εκτιμούν το χειροποίητο, τους δικούς μου ανθρώπους, τους φίλους, τους γνωστούς, τους συγγενείς, τους συναδέλφους, τους διαδικτυακούς φίλους - σ' αυτούς τους ανθρώπους λοιπόν, θέλω χαρίσω κάτι από εμένα, κάτι χειροποίητο φτιαγμένο με αγάπη, όπως λέω συχνά. Και χαίρομαι που τον τελευταίο καιρό είχα πολλές τέτοιες ευκαιρίες. Τρία νεογέννητα κοριτσάκια ήρθαν στον κόσμο τους τελευταίους μήνες κι εγώ επέλεξα να ετοιμάσω από ένα baby busy tag blanket (το βρήκα να αποκάλειται και "νάνι" στο διαδίκτυο και πολύ μου άρεσε αυτός ο όρος - τρία "νάνι" λοιπόν!).

Το 100% βαμβακερό ύφασμα από τη μία πλευρά (σε απίθανο σχέδιο και χρώμα που προμηθεύτηκα από την αγαπημένη μου Αναστασία και το Ραφτάδικό της) και το μαλακό φλις από την άλλη πλευρά μαζί με τις όμορφες κορδέλες από το Tiger, έδεσαν τόσο πολύ οπότε και επανέλαβα ακριβώς τον ίδιο συνδυασμό υφασμάτων-κορδελών και για τα τρία "νάνι" μου.

 

Η μικρή μου κόρη αν και 3,5 ετών σχεδόν, "ανακάλυψε" το δικό της πολύ πρόσφατα και το ζητά συνέχεια. Το αγκαλιάζει, το κάνει παιχνίδι, κοιμάται μαζί του κι ας έχει ξεπεράσει προ πολλού το άγχος αποχωρισμού που έχουν τα μωράκια, οπότε και αναζητούν κάτι που θα υποκαταστήσει την αίσθηση της μαμάς.

Έτσι λοιπόν τα τρία "νάνι" τυλίχτηκαν όμορφα και χαρίστηκαν με αγάπη στα μωράκια...Εύχομαι να τους κρατήσουν γλυκιά συντροφιά στις μέρες και στις νύχτες τους...

Για πείτε μου τώρα, εσείς τι σχέση έχετε με τα χειροποίητα αντικείμενα; Τα αγαπάτε όσο εγώ; Πολλές ανοιξιάτικες καλημέρες σε όλους!