Χριστουγεννιάτικο ζαχαρόσπιτο (σχεδόν... handmade) και περισσότερα μπισκότα

Με έχει πιάσει μια τρομερή διάθεση φέτος να φτιάξω πράγματα για τα Χριστούγεννα...Αν και λείπω πολλές ώρες από το σπίτι, αν και η κούραση δεν τελειώνει, αν και έχω παράλληλα και το "τρέξιμο" για να αγοράσω δώρα για βαφτιστήρια και οικογένεια, εγώ εκεί - να κάνω ζαχαρόσπιτο για να χαρούν τα παιδιά. Έψαξα συνταγές για τους τοίχους-μπισκότο, βρήκα την καλύτερη (κατ΄εμέ), τη σημείωσα, έκανα λίστα τι πρέπει να πάρω από το σούπερ μάρκετ και περίμενα την κατάλληλη στιγμή. Ποιά θα ήταν αυτή; Θα ήταν η μέρα που δεν θα δούλευα, που θα είχα αρκετό χρόνο στη διάθεσή μου για ψήσιμο και "χτίσιμο" και που δεν θα ήταν τα παιδιά στο σπίτι (γιατί θα ήθελαν είτε να χωθούν στην κουζίνα για να βοηθήσουν, που δεν είναι ό,τι καλύτερο όταν η συνταγή περιλαμβάνει καυτή καραμέλα, είτε να τσιμπολογήσουν λίγο μπισκότο). Η μέρα αυτή όμως δεν ερχόταν, καθώς είναι λιγουλάκι δύσκολο να συντρέχουν και οι τρείς αυτές προϋποθέσεις στο σπίτι μας... Όμως οι μέρες περνούσαν...Φτάσαμε αισίως μία βδομάδα πριν τα Χριστούγεννα. Πότε θα κάνω το ζαχαρόσπιτο; Τα Φώτα; Έτσι λοιπόν, το έφερα από εδώ, το γύρισα από εκεί, αποδέχτηκα την αναγκαιότητα της κατάστασης και αγόρασα έτοιμους τοίχους-μπισκότο. Σιγά το πράγμα, θα μου πείτε, λογικό είναι να είναι δύσκολο να μπορείς να τα προλάβεις όλα...Αυτό σκέφτηκα κι εγώ και ξέχασα τις όποιες τύψεις μου...Στο κάτω-κάτω τα παιδιά δεν το τρώνε το μπισκότο-τα ζαχαρωτά του σπιτιού τρώνε!Και το έριξα στο χτίσιμο.

Η όλη διαδικασία μου πήρε περίπου μισή ώρα, ελάχιστη κούραση και πολύ λίγα σκεύη για πλύσιμο...Το σπιτάκι μου στάθηκε αμέσως, γιατί υπάρχει πάντα ο κίνδυνος της κατάρρευσης, ειδικά αν το μπισκότο δεν είναι λιγάκι σκληρό, και μέχρι σήμερα στέκεται επάξια στο ύψος του. Βέβαια όπως ήταν φυσικό κι επόμενο, τα δομικά του υλικά (smarties, ζελεδάκια, καραμέλες) κάθε μέρα λιγοστεύουν (ποιός άραγε να είναι υπεύθυνος γι΄αυτό ε;;;) αλλά παραμένει όμορφο και μας αρέσει πολύ! Και ας με συγχωρήσουν οι ερασιτέχνισσες ζαχαροπλάστισσες αυτού του κόσμου, αλλά νομίζω πως μου άρεσε και έτσι θα το φτιάχνω το ζαχαροσπιτάκι μας κάθε χρόνο! 

Μην νομίζετε όμως ότι σταμάτησα...Έκανα κι άλλα μπισκότα (!), με την ίδια συνταγή μόνο που αυτή τη φορά έλιωσα κουβερτούρα και τους έριξα από πάνω, μαζί με σπασμένο γλυφιτζούρι (candy cane) γιατί μου άρεσε σαν ιδέα και τελικά δίνει άλλη γεύση στο μπισκότο. Χαριτωμένα δεν έγιναν;

 

Νομίζω πως δεν θα κάνω άλλα γλυκά-εκτός ίσως από ένα όμορφα στολισμένο κέηκ για να χαρίσω στις κουμπάρες μου. Και ίσως ένα γλυκάκι για τα Χριστούγεννα. Και Βασιλόπιτα βέβαια.

Χμμμ...καλύτερα να μην λέω μεγάλα λόγια...Για την ώρα σας χαιρετώ και θα τα ξαναπούμε σύντομα! ;-)