Κορδέλες για τη μικρή Μ.

Έχω δύο πρώτες ξαδέρφες από την πλευρά του μπαμπά μου που τις αγαπώ πολύ. Μεγαλώσαμε σχεδόν μαζί, στην αρχή εκείνες ζούσαν με τους γονείς τους στο σπίτι της γιαγιάς μας κι εμείς με τον αδερφό μου, μικρά τότε, τρελαινόμασταν από ευτυχία όταν η μαμά μας άφηνε εκεί είτε για να βγουν το βράδυ με τον μπαμπά ή (ακόμη καλύτερα) για να κοιμηθούμε εκεί, μαζί τους, στο παλιό σπίτι της γιαγιάς. Το τι παιχνίδια μας σκάρωναν, το τι ιστορίες μας έλεγαν, το τι περιπέτειες ζούσαμε μαζί τους εκεί στην παλιά πόλη ήταν άλλο πράμα - ο παιδικός μου κόσμος είναι γεμάτος από εικόνες και μυρωδιές από εκείνη την εποχή. Ύστερα η οικογένειά τους, μαζί και η γιαγιά, έφυγαν από εκείνο το σπίτι και ήρθαν να μείνουν...στη γειτονιά μας! Τι χαρά! Πλέον βλεπόμασταν σχεδόν καθημερινά! Τα παιχνίδια συνεχίστηκαν, αλλά διαφορετικά πια μια και όλοι είχαμε μεγαλώσει.

Κάμποσα χρόνια αργότερα, τα έφερε έτσι η ζωή και απομακρυνθήκαμε...Οι λόγοι δεν έχουν σημασία πια...Και ξαφνικά, μερικά χρόνια μετά, όταν εγώ ζούσα μακρυά από την πόλη μου και η μεγάλη μου ξαδέρφη σε άλλη .. ήπειρο, το internet μας έφερε και πάλι κοντά! Όσο και να το κατηγορούν κάποιοι, εγώ έχω προσωπικά, τρανταχτά παραδείγματα του πόσο δυνατά μπορεί να ενώσει ξανά, ανθρώπους. Να τους κάνει να ξανανταμώσουν, να μαθαίνουν για τη νέα ζωή ο ένας του αλλουνού, να σκαρώνουν συνταντήσεις και να ανταλλάσουν ιδέες και συμβουλές...

Τώρα η μεγάλη μου ξαδέρφη έχει τρία παιδάκια, περίπου στις ηλικίες των δικών μου και η μικρότερη αδερφή της τον επόμενο μήνα θα φέρει στον κόσμο το πρώτο της μωρό! Ζουν και η δύο σε άλλη πόλη, μα εγώ τα νέα τους τα μαθαίνω...Και επιδιώκω την επαφή γιατί δεν έπαψα ποτέ να τις νοιάζομαι και να τις αγαπώ...Όταν η μεγάλη μου ξαδέρφη μου έφτιαξε βραχιόλια από κλωστές - χαϊμαλιά (ξέχασα να πω ότι και οι δύο τους ήταν πάντα καλλιτέχνιδες, σε πολλά επίπεδα - και ακόμη και σήμερα η δουλειά τους είναι στον ευρύτερο καλλιτεχνικό τομέα), σκέφτηκα να κάνω κι εγώ ένα μικρό δώρο στο κοριτσάκι της. Και σκάρωσα αυτές τις δύο κορδέλες που βλέπετε. Η μικρή Μ., όπως μου είπε η μαμά της, αγαπά το ροκ στυλ κι έτσι σκέφτηκα πως ο συνδυασμός μαύρου-φούξια θα ήταν ιδανικός. Μαζί, της ετοίμασα και μία πιο ρομαντική κορδέλα γιατί σκέφτηκα πως ακόμη και τα ροκ κορίτσια, κρύβουν μέσα τους μια μικρή πριγκίπισσα...

Δυστυχώς το δέμα με τις κορδέλες δεν έμελλε ποτέ να φτάσει στη Μ. - πιθανότατα χάθηκε στο ταχυδρομείο. Κι έτσι τις ξαναέφτιαξα...Λιγάκι διαφορετικές από τις αρχικές όμως στο ίδιο πνεύμα...Κι αυτή τη φορά βεβαιώθηκα ότι θα φτάσουν στην παραλήπτριά τους. Όσο για το αρχικό δέμα, ελπίζω πως ίσως κάποια στιγμή επιστρέψει στα χέρια μου (ώστε να το ξαναστείλω στην αρχική του παραλήπτρια) ή ακόμη καλύτερα παραδοθεί έστω και με καθυστέρηση στον προορισμό του! 

Σημείωση: Δυστυχώς, λόγω έλλειψης χρόνου κι επειδή δεν ήθελα να φανώ ασυνεπής στην Αθηνά, δήλωσα με λύπη μου την αποχώρησή μου από το διαδικτυακό περιοδικό Cook Craft Create. Τα υπόλοιπα κορίτσια όμως συνεχίζουν δυνατά και σας ετοιμάζουν πολλές-πολλές εκπλήξεις!