Μια σειρά από αναποδιές και μια βάφτιση

Η κακή μέρα, λένε, από το πρωί φαίνεται, αν και στη δική μας περίπτωση δεν ήταν η μέρα κακή αλλά η εβδομάδα και θα σας εξηγήσω αμέσως τι εννοώ...

Την Κυριακή λοιπόν είχαμε τη βάφτιση της μικρής μας Μελίνας στις Σέρρες. Κι ενώ όλα έδειχναν να πηγαίνουν κατ΄ ευχήν (εκτός ίσως από τον καιρό, που μας κάνει κάτι σαν σκώτσεζικο ντουζ, ζεστό/κρύο δηλαδή) να σου η πρώτη αναποδιά: χαλάει το αυτοκίνητο των γονιών - πως θα πάνε στις Σέρρες τώρα; Η λύση δόθηκε άμεσα καθώς ο μπαμπάς της μικρής φρόντισε να το στείλει στο συνεργείο και αυτό να του δώσει ένα άλλο ειδικά για να μπορέσει να μετακινείται τις μέρες που το δικό του θα επισκευαζόταν.

Ακολουθεί δεύτερη αναποδιά: η μαμά χτυπάει το πόδι της λίγες μέρες πριν και την ημέρα της βάφτισης με το ζόρι φοράει τα παπούτσια της και με δυσκολία περπατά - ευτυχώς που δεν ήταν γαμός δηλαδή οπότε θα υπήρχε και χορός στο πρόγραμμα!

Και για επισφράγισμα τρίτη αναποδιά: η εκ των νονών (εγώ δηλαδή) παθαίνει την ημέρα της βάφτισης αμυγδαλίτιδα, με πυρετό και αναγούλες. Το ταξίδι μέχρι τις Σέρρες βασανιστικό, την ώρα του μυστηρίου ευτυχώς όλα πάνε καλά και στέκομαι όρθια ενώ ο αντρούλης μου ανέλαβε τα πάντα αντ΄εμού. Μήπως μας μάτιασε κανείς;;;

Στα της βάφτισης - το θέμα της ήταν το τριαντάφυλλο στα χρώματα ροζ-γαλάζιο. Ο συνδυασμός στην αρχή μπορεί να ξενίζει, όμως το αποτέλεσμα είναι πολύ όμορφο και ρομαντικό και αν και στην αρχή διστακτικά το πρότεινα στη μαμά, φαίνεται ότι τελικά άρεσε σε όλους.

Για το Μελινάκι λοιπόν έφτιαξα το προσκλητήριο,

την παιδική μπομπονιέρα - μπουκαλάκι με σαπουνόφουσκες (με υλικά από το mpomponieradiko.gr από όπου πήραμε και τις μπομπονιέρες των μεγάλων και όλο το σετ των βαφτιστικών),

δύο γυάλινα βάζα για να στολιστεί το τραπέζι των μπομπονιέρων (έχω αποκτήσει μανία με αυτά τα βάζα, έχω βαλθεί να τα στολίζω σε κάθε ευκαιρία και κάποιος πρέπει να με σταματήσει!),

ένα πάναπλο bannerάκι από χάρτινα πετσετάκια με το όνομά της,

τύπωσα ένα ευχαριστήριο μήνυμα και το έβαλα σ' ένα καδράκι,

της ετοίμασα δύο κορδέλες - μία για να πάει στην εκκλησία, ταιριαστή με τα ρουχαλάκια που φορούσε,

και μία για μετά τη βάφτιση, σε περίπτωση που δεν ανεχόταν το καπέλο της.

Ειδική αναφορά θα μου επιτρέψετε να κάνω και στο γλυκό της βάφτισης και στο ότι δεν έχω φάει πιο αφράτη, πιο μελωμένη (ναι καλά διαβάσατε-σαν σιροπιαστό ήταν το εσωτερικό της), πιο νόστιμη και πιο ... μεγάλη τρούφα στη ζωή μου! Την δοκίμασα βέβαια αργά το απόγευμα της Κυριακής όταν πια το στομάχι μου είχε επανέλθει (σχεδόν) στα φυσιολογικά του αλλά δεν νομίζω ότι θα την ξεχάσω ποτέ!!!

Τέλος καλό, όλα καλά λοιπόν! Κι επειδή στο μάτι δεν πιστεύω, αποδίδω τις απανωτές αναποδιές σε απλή σύμπτωση...Πάμε γι΄ άλλα, πάμε για (ακόμα) καλύτερα - την Κυριακή που μας έρχεται βαφτίζεται και ο μικρός ανιψιός μου - γεμάτος χαρούμενες στιγμές ο μήνας αυτός!

Σας φιλώ και θα επανέλθω από βδομάδα!