Περπατόπιτα!

Η Μυρτώ μας εδώ και μια βδομάδα περπατάει! Μία μόλις μέρα πριν την αλλαγή του χρόνου και λίγες μέρες αφότου έγινε 15 (!) μηνων (πολύ με άγχωσε αυτή η μικρή αργοπορία για να πω την αλήθεια), έκανε και τα πρώτα της βήματα χωρίς βοήθεια. Το έθιμο -που κρατάει από πολύ παλιά αλλά νομίζω πως λίγες οικογένειες ακόμη τηρούν και ιδίως εδώ στη Βόρεια Ελλάδα- λέει πως η μαμά πρέπει να φτιάξει μια γλυκιά πίτα, να βάλει το μωρό να την "περπάτησει", να κεράσει το μωρό και την υπόλοιπη να την μοιράσει σε φίλους και γείτονες οι οποίοι εύχονται στο μωρό "σιδερένια ποδαρούδια".

Κι επειδή αφενός αγαπώ την παράδοση κι αφετέρου ευκαιρία ψάχνω για να μπω στην κουζίνα αλλά κυρίως για να γιορτάσουμε την περίσταση, ετοίμασα ένα κέηκ κατσαρόλας με τη συνταγή της Ελευθερίας (δοκιμασμένο και καταπληκτικό) και με αυτό κεραστήκαμε όλη η οικόγενεια στο τραπέζι που μας έκανε η μαμά μου την ημέρα της Πρωτοχρονιάς. Φυσικά η Μυρτούλα όχι μόνο δοκίμασε αλλά έφαγε σχεδόν ένα ολόκληρο κομμάτι. 

Έκανα βέβαια και την "τσαχπινιά" μου: έβαλα πάνω στο κέηκ (το οποίο έψησα σε στρογγυλό τσέρκι κι όχι μακρόστενο ταψί γιατί ήθελα να μοιάζει με τούρτα) άχνη ζάχαρη, μούρα και φράουλες (μην ρωτήσετε "που τα βρήκες τέτοια εποχή" - ας είναι καλά η κατάψυξη!) τα οποία έλιωναν σιγά σιγά και έδωσαν στο κέηκ μια ξινή γεύση που το απογείωσε! Επιπλέον το στόλισα με ένα αυτοσχέδιο bannerάκι με δύο τοσό δα πατούσια για να τιμήσω την σημαντική, για εμάς, περίσταση!

Σιδερένια ποδαράκια μικρό μου και καλά περπατήματα!