Το βάζο των δικών μας χαρούμενων στιγμών (το βάζο της χαράς)

Η μεγάλη μου κόρη είναι ένα παιδί πολύ συναισθηματικό και πολύ δεμένο μαζί μου. Της αρέσει να συζητάμε, να κάνουμε πράγματα μαζί, να σχεδιάζουμε την επόμενη μέρα...Πολλές φορές όταν την καληνυχτώ, της λέω να σκεφτεί κάτι όμορφο που της συνέβη την ημέρα που πέρασε και με αυτή τη σκέψη να την πάρει ο ύπνος-και πραγματικά, ακόμη κι αν έχει προηγηθεί μία έντονη ή κουραστική μέρα, αυτή η ασήμαντη εκ πρώτης όψεως συνήθεια, τη βοηθά να ηρεμήσει και να χαλαρώσει. Διαβάζοντας λοιπόν κάποια στιγμή μία ανάρτηση της Άσπας για το βάζο των αναμνήσεων, σκέφτηκα ότι είναι μια πολύ ωραία ιδέα, καθώς στην ουσία θα εξελίξουμε μια όμορφη συνήθειά μας, αποτυπώνοντας πλέον και γραπτά, τις καλές στιγμές της καθημερινότητας. Και όχι μόνο αυτές - σκέφτηκα πως θα ήταν ωραία αν έγραφε και τα πράγματα που θα ήθελε να κάνει ή θα ήθελε να της συμβούν μέσα στη χρονιά.

Αγόρασα λοιπόν ένα βάζο με καπάκι (το ίδιο βάζο που χρησιμοποιεί η Άσπα) και το στόλισα κοριτσίστικα, καθώς και τετράγωνα χαρτάκια για να γράφει η μικρή όλες τις θετικές σκέψεις της και να τις κλείνει μέσα στο βάζο. Φυσικά θα το ανοίξουμε παρεούλα, μόνες μας, στο τέλος της χρονιάς, για να θυμηθούμε ξανά, όλες τις καλές στιγμές αλλά και να δούμε κατά πόσο τελικά οι ευχές μας, έγιναν πραγματικότητα.

 

Στην πραγματοποίηση αυτής της ιδέας θα συμμετάσχει μόνο η μεγάλη μου κόρη και όχι ο γιός μου, αφενώς γιατί ο μικρός δεν ξέρει ακόμη να γράφει κι αφετέρου γιατί θέλω να αφιερώνω λίγο χρόνο σε κάθε ένα παιδί χωριστά, να είμαστε απλά οι δυό μας. Έτσι το κάθε παιδί ξέρει ότι μοιράζεται κάτι με τη μαμά, κάτι που δεν το ξέρει κανείς άλλος, και αυτό τους χαρίζει μία αίσθηση μοναδικότητας. Ειδικά στην περίπτωσή μας, με τρία παιδιά στην οικογένεια και τη μαμά να εργάζεται και να λείπει πολλές ώρες από το σπίτι, θεωρώ πώς αυτό το δέσιμο με το κάθε παιδί χωριστά, αποκτά ακόμη μεγαλύτερη σημασία.

 

Σκέφτηκα να το λέμε το βάζο της χαράς-γιατί ανοίγοντάς το μόνο χαρά θα μας δίνει. Χαρά και αισιοδοξία. Και μακάρι μετά από μερικά χρόνια να έχω πολλά τέτοια χαρούμενα βάζα-τι πιο όμορφο από το να υπάρχουν σε μικρά χαρτάκια, όλες οι όμορφες εικόνες, σκέψεις και συναισθήματα αυτής της τρυφερής ηλικίας!

ΥΓ: Η κόρη μου ενθουσιάστηκε που το είδε! Ήδη από την πρώτη στιγμή ανυπομονούσε να αφήσει το χαρτάκι με την καλύτερη ανάμνηση της ημέρας της - για την ακρίβεια άφησε δύο χαρτάκια!