Μύρισε λεβάντα...

Ήρθε επιτέλους η στιγμή να βαφτιστεί και το μικρό μου κοριτσάκι... Το Μυρτουλάκι μου... Σας είχα γράψει σε αυτή μου την ανάρτηση ότι το μωράκι μου θα βαφτιζόταν 1η Σεπτεμβρίου αλλά λόγω κάποιας συγκυρίας αλλάξαμε την ημερομηνία για την προηγούμενη Κυριακή 8 Σεπτεμβρίου - όπερ και εγέννετω!

Λίγα λόγια για το όνομά της: η μικρή  ονομάστηκε Μυρτώ-Μαρία. Μυρτώ γιατί η πιθανή ημερομηνία τοκετού συνέπιπτε με την ημέρα που τιμάται η Παναγία η Μυρτιδιώτισσα (24 Σεπτεμβρίου) και γιορτάζουν η Μυρτώ και η Μυρσίνη-αλλά και γιατί πάντα λάτρευα αυτό το όνομα κι έτσι το θεώρησα σημαδιακό. Μαρία γιατί την έταξα στην Παναγία - γιατί Της ζήτησα να μου την φέρει γερή στον κόσμο μια και ο υπέρηχος Β΄ επιπέδου μας αποκάλυψε δύο ύποπτους δείκτες για τρισωμίες. Όμως δεν δειλιάσαμε και συνεχίσαμε το ταξίδι μας μαζί...ευχόμενοι να είναι καλά το κοριτσάκι μας. Κι έτσι έγινε!

Αφού λοιπόν κλείστηκε η ημερομηνία, σειρά είχε το θέμα της βάφτισης. Στο μυαλό μου είχα μια βάφτιση κομψή και όχι υπερφορτωμένη, καταλήγοντας στο τέλος σε θέμα μυρωδάτο σαν και το όνομά της: τη λεβάντα και τα χρώματα μωβ και πράσινο.

Εν αρχή ην τα προσκλητήρια. Εύκολη κατασκευή και οικονομική. Αυτό που άρεσε σε όσους τα έλαβαν δεν ήταν τόσο το ίδιο το σώμα του προσκλητηρίου όσο το περιεχόμενό του, που δεν μπορούσε παρά να περιλαμβάνει κάτι που να εξυμνεί την γονική αγάπη... Και τι άλλο θα μπορούσε να είναι αυτό από την "μικρή εγκυκλοπαίδεια υποκοριστικών", όπως συνήθιζε να το αποκαλεί ο δημιουργός του, ο Γιάννης Ρίτσος-ένα απόσπασμα του ποιήματος "Πρωινό Άστρο":

Κοριτσάκι μου,

θέλω να σου φέρω τα φαναράκια των κρίνων

να σου φέγγουν στον ύπνο σου.

Κοιμήσου.

Να μεγαλώσεις γρήγορα.

Έχεις να κάνεις πολύ δρόμο, κοριτσάκι,

κ’ έχεις δυο πεδιλάκια μόνο από ουρανό.

Κοιμήσου.

Κοιμήσου, κοριτσάκι.

Είναι μακρύς ο δρόμος. Πρέπει να μεγαλώσεις.

Πού γύριζες κοριτσάκι, πριν έρθεις;

Εκεί που σμίγει η αγάπη της μητέρας

και του πατέρα,

εκεί που σμίγει η αγάπη των ανθρώπων

είναι η πατρίδα σου.

Μονάχα το χαμόγελό σου ένας ρόδινος κρίκος να πιαστώ.

Μια κίνηση του τρυφερού χεριού σου

έσβησε μεμιάς όλο το μαύρο…

Άλλη χαρά

δεν είναι πιο μεγάλη

απ’ τη χαρά που δίνεις.

Να το θυμάσαι κοριτσάκι

Τις μπομπονιέρες (που ήταν αρωματικά μαξιλαράκια με αληθινή λεβάντα) μας τις έραψε η απίθανη Αναστασία. Παρότι και η ίδια μαμά τριών μικρών παιδιών, τις ετοίμασε απίστευτα γρήγορα και με αξιοζήλευτη δεξιοτεχνία. Επιπλέον, εκτός από τις μπομπονιέρες, η Αναστασία έφτιαξε τη γραβάτα του γιού μου (ένας κούκλος μάγκας μέσα στα λευκά του!) από ένα από τα υφάσματα των μπομπονιέρων κι έφτιαξε για την μικρούλα μου ένα απίθανο banner από σημαιάκια με το όνομά της, το οποίο στόλισε το τραπέζι της εκκλησίας! Αναστασία μου, νιώθω την ανάγκη να σε ευχαριστήσω για ακόμη μια φορά μέσα από αυτή την ανάρτηση για το χρόνο σου και την δημιουργικότητά σου!

Από την πλευρά μου, αφιέρωσα αρκετά βράδια για να κόψω-δέσω-λύσω (γιατί δεν μου άρεσε το αποτέλεσμα) και πάλι από την αρχή τις κορδέλες και τα τούλια και να δώσω στα δωράκια που προορίζονται για τους καλεσμένους μας, την τελική τους μορφή.

Για τα παιδάκια ετοιμάστηκαν μπουκαλάκια με σαπουνόφουσκες - όπως αποδείχτηκε ήταν θαυμάσια επιλογή καθώς και το προαύλιο της εκκλησίας γέμισε με αιωρούμενες διαφανείς μπαλίτσες και πολλά γελάκια!

Βασικό γλυκό μας ήταν τα cupcakes τα οποία τελικά δεν έψησα μόνη μου (αλίμονο δεν θα προλάβαινα με τίποτα) αλλά παρήγγειλα σε πολύ καλή τιμή σε ένα πολύ ιδιαίτερο ζαχαροπλαστείο της πόλης μου το Petit Four. Είχαν γεύση σοκολάτα και φράουλα και φυσικά ζαχαρόπαστα που λατρεύω! Πλέον των cupcakes, στο τραπέζι της εκκλησίας υπήρχαν και πολλά άλλα καλούδια για μικρούς και μεγάλους: macarons, κουφέτα, marshmellows, πουράκια, χρωματιστοί μπεζέδες και δροσερή λεμονάδα! Κι εδώ έβαλα το χεράκι μου: στην αναζήτηση των πιο αφράτων macarοns, στο στολισμό των μπουκαλιών της λεμονάδας, στο ψάξιμο και τελικά την αγορά χάρτινων καλαμακίων στα χρώματα της βάφτισης....

Κι επειδή ακολούθησε τραπέζι σε κοντινούς φίλους και οικογένεια, σκέφτηκα πως κι εκεί θα ήταν όμορφα αν στόλιζα με κάποιο τρόπο. Ιδού μια ιδέα (που βέβαια δεν είναι δική μου): γυάλινα βάζα (ξέρετε από αυτά που έχουν μέσα μέλι, σάλτσες, κομπόστες κλπ-στα αγγλικά λέγονται mason jars) ντυμένα με δαντέλα και στολισμένα με κορδέλες εν είδη κηροπηγίου, τοποθετημένα σε κάθε τραπέζι (αν googlαρετε θα δείτε πολύ όμορφες κατασκευές με αυτά τα βάζα).. . Μαζί με τον αντρούλη μου λοιπόν, τα ντύσαμε με δαντέλα, τα στολίσαμε, βάλαμε χρωματιστό αρωματικό χαλίκι και κεράκια κι έτοιμα! Τον στολισμό συμπληρώσαν χαρτοπετσέτες σε πράσινο και μωβ καθώς και υπέροχα μπισκότα με ζαχαρόπαστα (από το ίδιο με τα cupcakes ζαχαροπλαστείο) και σφραγίδα με το μονόγραμμα της νεοφώτιστης, σε ατομική συσκευασία (κι αυτήν εγώ την έκανα) πλάι στο πιάτο του κάθε καλεσμένου.

Και βέβαια για όλα τα υλικά (τούλια, κορδέλες, κουφέτα) καθώς και για όλο αυτόν τον υπέροχο στολισμό της εκκλησίας που βλέπετε στις φωτογραφίες, υπεύθυνη είναι η Φωτεινή από το Mpomponieradiko που για ακόμη μια φορά απέδειξε ότι εκτός από άψογος επαγγελματίας και άνθρωπος με μεγάλη φαντασία και ταλέντο, είναι και πολύ καλή φίλη. Σ΄ευχαριστώ από καρδιάς Φωτεινή μου!

 

Τέλος, για τις κόρες μου έφτιαξα κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή, από μία vintage κορδέλα για τα μαλλιά τους στα χρώματα των υπέροχων φορεμάτων τους.

Το μωράκι μου ήταν υπέροχο μέσα στο "παλιομοδίτικο" στιλ βαφτιστικό της φόρεμα-μέχρι και κολιέ με πέρλες είχε (που την ηρέμησε μετά το μυστήριο, παίζοντάς το στα χεράκια της)-ευχαριστούμε νονά!

Να ζήσεις Μυρτούλι μου, να είσαι γερή και υγιής κι εγώ θα προσπαθώ να συνεχίσεις να είσαι ένα χαρούμενο πλασματάκι. Γιατί δεν είναι άλλη χαρά, απ΄ τη χαρά που δίνεις κοριτσάκι...Να το θυμάσαι...