Μεσοκαλόκαιρο πια και όπως είναι λογικό το μυαλό μας είναι αλλού - πρωτίστως στις διακοπές που περιμένουμε με λαχτάρα! Έτσι όπως είναι φυσικό, είναι μάλλον κομματάκι δύσκολο να μαζέψω τα μυαλά μου και να σηκωθώ από τον καναπέ για να χειροτεχνίσω κάτι. Εκτός κι αν πρόκειται να μπω στην κουζίνα. Εκεί δεν σταματώ ποτέ να χειροτεχνώ κι ας μην σας δείχνω πάντα το τι ετοιμάζω. Έχοντας μεγάλη οικογένεια που συνεχώς πεινά (☺) και που δεν αρκείται σε συνηθισμένες ή σε επαναλαμβανόμενες γεύσεις αλλά και η δική μου φύση που αγαπά τους πειραματισμούς, με ωθούν να ασχολούμαι αρκετά με την κουζίνα, με γλυκιές συνταγές, το ομολογώ, αφού αφενώς τις προτιμώ και αφετέρου τις πετυχαίνω.
Έφτιαξα λοιπόν τις προηγούμενες ημέρες γλυκό κουταλιού κεράσι αλλά και βύσσινο, βυσσινάδα και σε φάση ολοκλήρωσης βαίνει και το λικέρ βύσσινο, αφού επέλεξα να αξιοποιήσω πλήρως το ένα κιλό ρουμπινένια βύσσινα που είχα και που αγαπώ από παιδί: γλυκό του κουταλίου λοιπόν για το καφεδάκι, με το παγωτό, πάνω σε στραγγιστό γιαούρτι αλλά και δροσιστική βυσσινάδα για καυτές μέρες σαν τη σημερινή και σπιτικό λικέρ ως εξαίρετο χωνευτικό. Συνταγές υπάρχουν πολλές στο internet - εγώ έκανα μια μικρή μίξη αυτών και το αποτέλεσμα με ικανοποίησε απόλυτα.
Το περασμένο Σάββατο, μια και είμασταν μόνοι στο σπίτι με τα παιδιά, φτιάξαμε donuts φούρνου με μερέντα και ο ενθουσιασμός χτύπησε κόκκινο! Η συνταγή και η εκτέλεση πανεύκολες, η γεύση απερίγραπτη και δεν προλάβαινα να μετράω τα donuts που καταπίνονταν με ρυθμούς ταχύτατους! Mέχρι την Κυριακή το πρωί είχαν εξαφανιστεί! Τη συνταγή τη βρήκα σε ομάδα με συνταγές για παιδιά στο Facebook και σας προτείνω να τα φτιάξετε το συντομότερο - είμαι σίγουρη ότι θα τα λατρέψετε κι εσείς!
Στην κατάψυξη μου έχω πάντα σφολιάτα. Είναι ένα υλικό εύκολο και σίγουρο, που μπορεί κάποιος με αυτό να φτιάξει πολλές γλυκιές και αλμυρές γεύσεις και που αγαπάμε οικογενειακώς. Με σφολιάτα φτιάχνω palmiers με μερέντα, μηλόπιτα σε συνταγή που μας γνώρισε η Κατερίνα, στρούντελ της στιγμής, τυροπιτάκια κι ένα σωρό άλλα...Αυτή τη φορά έφτιαξα φωλίτσες σφολιάτας με ό,τι είχα στο ντουλάπι και στο ψυγείο μου: λίγο γάλα, καστανή ζάχαρη, κανέλλα Κευλάνης, σταφίδες, καρύδια και άχνη ζάχαρη με νεράκι για το γλάσσο. Ψήσιμο στον αέρα μέχρι να ροδίσει και να φουσκώσει η σφολιάτα και τσουπ ένα γρήγορο απογευματινό στο άψε-σβήσε.
Ναι, είναι επιπλέον κούραση σε μια ήδη κουραστική καθημερινότητα και ναι, κάποιες φορές κοστίζουν περισσότερο από του εμπορίου. Όμως είναι απίστευτα όμορφο το συναίσθημα του να ετοιμάζω σπιτικά καλούδια για την οικογένειά μου κι ας γκρινιάζω μετά για το χαμό που δημιουργείται στην κουζίνα από όλα εκείνα τα τσουμπλέκια που θέλουν πλύσιμο ή τα παιδιά που θέλουν να συμμετέχουν κι αυτά στις παρασκευές. Δεν είμαι η μαμά που θα φτιάχνει πάντα με αυτούς κουλουράκια - είμαι όμως η μαμά που θα φτιάχνει πάντα για αυτούς κουλουράκια και θα χαρεί απίστευτα αν τους αρέσουν και τα εξαφανίσουν. Κι αυτό νομίζω έχει την ίδια αξία...
