31 Δεκεμβρίου 2013

Αντίο 2013...καλώς να έρθεις 2014!

Πέρσυ τέτοιες μέρες σας έλεγα πως το 13 σαν αριθμός μπορεί να θεωρείται από κάποιους ανθρώπους γούρικος και από άλλους όχι. Είχα βλέπετε την ελπίδα, πως η νέα χρονιά, αν και εκ πρώτης όψεως (λόγω του 13) δεν έμοιαζε θετική, εντούτοις θα ήταν... Δεν μπορώ να πώ πως η ελπίδα μου βγήκε αληθινή μια και δεν μας "πήγε" και τόσο καλά... Με λίγα λόγια χαίρομαι πάρα πολύ που φεύγει (στο καλό να πάει και να μην ξαναέρθει) και ατενίζω με πολύ αισιοδοξία και καλή διάθεση το 2014 που ετοιμαζόμαστε να υποδεχτούμε σε λίγες ώρες. Εύχομαι πραγματικά, η νέα αυτή χρονιά, να μας δώσει μέρες υγείας, αισιοδοξίας, αγάπης, τύχης, να έχουμε τη δουλειά μας και τους δικούς μας ανθρώπους κοντά μας και να είναι ο πρόδρομος για λιγότερο δύσκολα χρόνια, για εμάς και τα παιδιά μας...Ίσως παραείμαι αισιόδοξη, αλλά πιστέψε με, κουράστηκα να βλέπω το ποτήρι μισοάδειο. Ώρα  λοιπόν ν' αρχίσω να το γεμίζω!
Η τόση μου καλή διάθεση αντικατοπτρίζεται και στην Βασιλόπιτά μας για το 2014. Μια γερή δόση λάμψης, έτσι ακριβώς όπως μας έδωσε τη συνταγή και την παρουσίασή της η Λίτσα, θα δώσει στη σημερινή βραδυά την τιμή που της αξίζει...Ας προσπαθήσουμε να δούμε όλοι μας τη θετική πλευρά σε κάθετί, ακόμη κι αν μοιάζει ακατόρθωτο κι ας γεμίσουμε τις "άγραφες" μέρες που ξημερώνουν, με όμορφες στιγμές-στιγμές που θα θυμόμαστε για πάντα.
 
Καλή χρόνια φίλοι μου και μην ξεχνάτε: η ζωή είναι πολύ μικρή για να την κάνουμε πικρή-ας την γλυκάνουμε λοιπόν!

 

20 Δεκεμβρίου 2013

Χριστουγεννιάτικο ζαχαρόσπιτο (σχεδόν... handmade) και περισσότερα μπισκότα

Με έχει πιάσει μια τρομερή διάθεση φέτος να φτιάξω πράγματα για τα Χριστούγεννα...Αν και λείπω πολλές ώρες από το σπίτι, αν και η κούραση δεν τελειώνει, αν και έχω παράλληλα και το "τρέξιμο" για να αγοράσω δώρα για βαφτιστήρια και οικογένεια, εγώ εκεί - να κάνω ζαχαρόσπιτο για να χαρούν τα παιδιά. Έψαξα συνταγές για τους τοίχους-μπισκότο, βρήκα την καλύτερη (κατ΄εμέ), τη σημείωσα, έκανα λίστα τι πρέπει να πάρω από το σούπερ μάρκετ και περίμενα την κατάλληλη στιγμή. Ποιά θα ήταν αυτή; Θα ήταν η μέρα που δεν θα δούλευα, που θα είχα αρκετό χρόνο στη διάθεσή μου για ψήσιμο και "χτίσιμο" και που δεν θα ήταν τα παιδιά στο σπίτι (γιατί θα ήθελαν είτε να χωθούν στην κουζίνα για να βοηθήσουν, που δεν είναι ό,τι καλύτερο όταν η συνταγή περιλαμβάνει καυτή καραμέλα, είτε να τσιμπολογήσουν λίγο μπισκότο). Η μέρα αυτή όμως δεν ερχόταν, καθώς είναι λιγουλάκι δύσκολο να συντρέχουν και οι τρείς αυτές προϋποθέσεις στο σπίτι μας... Όμως οι μέρες περνούσαν...Φτάσαμε αισίως μία βδομάδα πριν τα Χριστούγεννα. Πότε θα κάνω το ζαχαρόσπιτο; Τα Φώτα; Έτσι λοιπόν, το έφερα από εδώ, το γύρισα από εκεί, αποδέχτηκα την αναγκαιότητα της κατάστασης και αγόρασα έτοιμους τοίχους-μπισκότο. Σιγά το πράγμα, θα μου πείτε, λογικό είναι να είναι δύσκολο να μπορείς να τα προλάβεις όλα...Αυτό σκέφτηκα κι εγώ και ξέχασα τις όποιες τύψεις μου...Στο κάτω-κάτω τα παιδιά δεν το τρώνε το μπισκότο-τα ζαχαρωτά του σπιτιού τρώνε!Και το έριξα στο χτίσιμο.
Η όλη διαδικασία μου πήρε περίπου μισή ώρα, ελάχιστη κούραση και πολύ λίγα σκεύη για πλύσιμο...Το σπιτάκι μου στάθηκε αμέσως, γιατί υπάρχει πάντα ο κίνδυνος της κατάρρευσης, ειδικά αν το μπισκότο δεν είναι λιγάκι σκληρό, και μέχρι σήμερα στέκεται επάξια στο ύψος του. Βέβαια όπως ήταν φυσικό κι επόμενο, τα δομικά του υλικά (smarties, ζελεδάκια, καραμέλες) κάθε μέρα λιγοστεύουν (ποιός άραγε να είναι υπεύθυνος γι΄αυτό ε;;;) αλλά παραμένει όμορφο και μας αρέσει πολύ! Και ας με συγχωρήσουν οι ερασιτέχνισσες ζαχαροπλάστισσες αυτού του κόσμου, αλλά νομίζω πως μου άρεσε και έτσι θα το φτιάχνω το ζαχαροσπιτάκι μας κάθε χρόνο! 
Μην νομίζετε όμως ότι σταμάτησα...Έκανα κι άλλα μπισκότα (!), με την ίδια συνταγή μόνο που αυτή τη φορά έλιωσα κουβερτούρα και τους έριξα από πάνω, μαζί με σπασμένο γλυφιτζούρι (candy cane) γιατί μου άρεσε σαν ιδέα και τελικά δίνει άλλη γεύση στο μπισκότο. Χαριτωμένα δεν έγιναν;
Νομίζω πως δεν θα κάνω άλλα γλυκά-εκτός ίσως από ένα όμορφα στολισμένο κέηκ για να χαρίσω στις κουμπάρες μου. Και ίσως ένα γλυκάκι για τα Χριστούγεννα. Και Βασιλόπιτα βέβαια.

Χμμμ...καλύτερα να μην λέω μεγάλα λόγια...Για την ώρα σας χαιρετώ και θα τα ξαναπούμε σύντομα! ;-)

 

17 Δεκεμβρίου 2013

Γράμμα στον Άγιο Βασίλη και τα καλύτερα Χριστουγεννιάτικα μπισκότα βουτύρου

Οκτώ μέρες έχουν μείνει για τα Χριστούγεννα (μετράω κι εγώ μαζί με τα παιδιά, που κάθε μέρα - καμιά φορά και δύο φορές τη μέρα - με ρωτούν "μαμά, θ' ανοίξουμε σακουλάκι (με δωράκι);") και - σε πείσμα των καιρών - προσπαθώ κι εγώ να "φέρω" τα Χριστούγεννα στο σπιτικό μας. Μυρωδιές, γεύσεις κι ακούσματα, όλα στο πνεύμα των γιορτών που πλησιάζουν, γεμίζουν τις μέρες μας. Κι είναι στ΄αλήθεια εύκολο να πιστέψεις, όταν είσαι παιδί, στη μαγεία των Χριστουγέννων, σε αυτή τη μαγεία που μας μύησαν κι εμάς όταν ήμασταν παιδιά...Ο Άγιος Βασίλης με τα δώρα του, η νονοί με τα δικά τους, τα όμορφα σπιτικά γλυκίσματα, οι οικογενειακές μαζώξεις και τα τραπέζια, οι βόλτες στη στολισμένη πόλη, ίσως λίγο χιόνι (ο μεγάλος μας πόθος)...Έτσι έγινε με τα μικρά μου - πιστεύουν στο Άγιο Βασίλη κι εγώ τους τρέφω αυτή την πίστη (όπως πιστεύουν και στη νεράιδα των δοντιών και σε πολλά άλλα - και γιατί όχι άλλωστε; Όταν είσαι παιδί έχεις ανάγκη να πιστέψεις σε τέτοια πράγματα). Βρήκαμε την ευκαιρία λοιπόν να στείλουμε το δικό μας γράμμα στον Άγιο Βασίλη που ζεί εκεί μακρυά στο Βόρειο Πόλο...
 
Το αφήσαμε μάλιστα (το γράμμα στον Άγιο ντε) στο ειδικό κασελάκι που υπήρχε στο χωριό του και που μαζί με τα γράμματα και των άλλων παιδιών θα πάει απευθείας στον Άγιο, γιατί θέλουμε οπωσδήποτε να μας φέρει το δώρο που του ζητήσαμε...Μαζί αφήσαμε κι ακόμη ένα γράμμα που είχαμε γράψει από το σπίτι και στο οποίο είχαμε μέσα κι ένα δωράκι για τον Άγιο...Γιατί ήμασταν φρόνιμα παιδάκια φέτος...

Κι αφού τα γράμματα εστάλλησαν, ώρα για φουρνίσματα...Αλεύρι, ζάχαρη, βούτυρο, κανέλλα και πάμε...για τα πιο τέλεια μπισκότα βουτύρου...Και παρόλο που δεν συνηθίζω να βάζω συνταγές στο blog, αυτή θα σας την γράψω γιατί εκτός από το ότι είναι πανεύκολη, με έχει ενθουσιάσει κιόλας με το αποτέλεσμα που δίνει:

Υλικά

500gr φρέσκο βούτυρο σε θερμοκρασία δωματίου
2 ποτήρια ζάχαρη
1 κάψουλα βανιλλίνη
2 αυγά
5-6 ποτήρια (και βάλε) μπλέ αλεύρι
1 κουταλάκι του γλυκού κανέλλα

Εκτέλεση

Ρίχνουμε τη ζάχαρη με το βούτυρο στο μίξερ για να αφρατέψουν και αμέσως μετά ρίχνουμε όλα τα υπόλοιπα υλικά και τα ανακατεύουμε μέχρι να αναμειχθούν καλά. Βάζουμε το χεράκι μας και ζυμώνουμε μέχρι να μην κολάει η ζύμη (είναι σίγουρο ότι θα χρειαστεί επιπλέον αλεύρι, όποτε καλό είναι το έχουμε κοντά) - όταν συμβεί αυτό κάνουμε το ζυμάρι μια μπάλα και το βάζουμε για 10 λεπτά στο ψυγείο. Ανοίγουμε με τον πλάστη και κόβουμε με κουπάτ. Εδώ είναι και το μυστικό: όσο πιο παχυλά τα κόψετε τόσο πιο αφράτα θα γίνουν. Ψήνουμε σε ταψί με λαδόκολα, στους 170 βαθμούς αντίσταση, μέχρι να ροδίσουν οι άκρες των μπισκότων (τα μεγαλύτερα θέλουν περισσότερο χρόνο από τα μικρότερα). 
 
Αφήνουμε τα μπισκότα να κρυώσουν λίγο στο ταψί και μετά σε σχάρα για να κρυώσουν εντελώς. Και μετά δημιουργούμε! Εγώ αγόρασα πράσινη και κόκκινη ζαχαρόπαστα ενώ έφτιαξα και λίγη λευκή και στόλισα τα μπισκότα-μπουκίτσες ενώ αυτά που έκαναν τα παιδιά τα στολίσαμε με λιωμένη κουβερτούρα (από τα οποία δυστυχώς δεν έχω φωτό).


Συνολικά ψήσαμε σχεδόν εκατόν τριάντα μπισκότα που βέβαια δεν θα τα φάμε όλα εμείς - κάποια προορίζονται για τους νονούς μας και τους παππούδες-γιαγιάδες μας. Αλλά αυτά θα τα πούμε σε επόμενη ανάρτηση. Το καλύτερο όμως είναι ότι το σπίτι μου μοσχοβολάει ακόμη κι ας έχουν περάσει κάμποσες ώρες.
Και με αυτή την εικόνα θα σας αφήσω στις δικές σας ετοιμασίες που πάντα ανυπομονώ να διαβάσω και να χαζεύω με τις ώρες...
 Φιλιά πολλά και καλά φουρνίσματα!

ΥΓ: Μην δίνεται σημασία στην ώρα δημοσίευσης τούτης της ανάρτησης...Αυτή είναι η "δική" μου ώρα...
 

04 Δεκεμβρίου 2013

Στολίζω ασταμάτητα...

Μέχρι πέρσυ δεν ασχολιόμουν ιδιαίτερα με τον στολισμό του σπιτιού πέρα από το χριστουγεννιάτικο δέντρο. Άντε να έβαζα κανένα κεράκι ή κανένα κηροπήγιο που μου είχαν χαρίσει ή το είχα αγοράσει πριν από ... χίλια χρόνια. Έκανα βέβαια κατασκευές αλλά κυρίως αφορούσαν παιδικές χειροτεχνίες ή γλυκίσματα. Φέτος τα πράγματα άλλαξαν: ανακάλυψα το Pinterest και κάποια πολύ όμορφα και δημιουργικά blogs εξίσου δημιουργικών ανθρώπων. Και κόλλησα...

Δημιουργική ήμουν πάντα αλλά με τρόπο διαφορετικό. Πλέον έμαθα ότι από απλά πράγματα που έχουμε γύρω μας, στο σπίτι μας, ξεχασμένα σε ένα συρτάρι, στη φύση, μπορούμε να κάνουμε απίθανα πράγματα. Έτσι λοιπόν φέτος, καθόλη τη διάρκεια της χρονιάς, μάζευα ιδέες από παντού. Και σιγά σιγά τις έβαλα σε μια σειρά μέσα στο κεφάλι μου για να τις κάνω πραγματικότητα. Δεν αγόρασα πολλά πράγματα κι αυτά που αγόρασα, ήταν κυρίως υλικά κι όχι διακοσμητικά αντικείμενα.

Το "θέμα" που επέλεξα για τη διακόσμηση του σπιτιού (όχι και για το δέντρο, αυτό δεν το άλλαξα-τα αγαπώ τα στολίδια του, έχουν όλα μια ιστορία, κάτι να μου θυμήσουν) είναι το candy cane (το γνωστό γλυφιτζούρι-μπαστούνι) σε λευκό-κόκκινο. Έτοιμοι;

Αρχίζω με την είσοδο του σπιτιού. Αγόρασα ένα φελιζόλ για τη βάση του στεφανιού και "κούκλες" μαλλιού πλεξίματος. Τύλιξα το φελιζόλ με το μαλλί (κόκκινο-λευκό εναλλάξ) και μετά κόλησα πάνω του ένα στολίδι-νιφάδα κι ένα στολίδι-καραμέλα καθώς και δύο αληθινά candy cane γλυφιτζούρια και το κρέμασα με μια κορδέλα στην πόρτα. Πάνω στην κάσα της πόρτας κόλησα κόκκινη κορδέλα και κρέμασα και πάλι αληθινά γλυφιτζούρια ενώ για να ολοκληρωθεί η κατασκευή έβαλα και μία γιρλάντα σε πράσινο χρώμα.
 
Στο τζάκι μας έκανα κάτι που βρήκα πολύ έξυπνο: τοποθέτησα ανάποδα δύο ποτήρια κρασιού (σε κόκκινο χρώμα-σας λέω είχα τα πάντα στο σπίτι!) και έβαλα στους πάτους δύο λευκά κεριά-και ιδού τα νέα μου κηροπήγια!
Είχα από εντελώς διαφορετική χρήση (βάφτιση), ένα πολύ όμορφο γυάλινο βάζο με καπάκι-έβαλα μέσα αληθινά κουκουνάρια (μου τα έφερε η μαμά μου από το χωριό) και συνθετικό χιόνι, κρέμασα στο καπάκι ένα απλό στολίδι που έφτιαξα με σύρμα, κορδέλα και κουδουνάκια κι έτοιμο. Δίπλα του, έβαλα δύο αγαπημένα αγγελάκια που ήταν μπομπονιέρες βάφτισης ενός μικρού αγοριού.
Λίγο πιο πέρα μπήκαν τα λατρεμένα πια mason jars, διακοσμημένα με καφέ σπάγγο, αποξηραμένα (ψημμένα στο φούρνο) πορτοκάλια και κανελόξυλα. Για να ταιριάζει με το θέμα μου, έδεσα στο λαιμό τους κοκκινόλευκο σπάγγο.
Και βέβαια από το τζάκι μας δεν θα μπορούσαν να λείπουν οι κάλτσες των τριών παιδιών μου, που το βράδυ της Πρωτοχρονιάς θα γεμίσουν σοκολατένια κέρματα, γλυφιτζούρια και καρύδια καθώς και το καραβάκι μας-Χριστούγεννα χωρίς καραβάκι δεν γίνονται, έτσι;
Το coffee table στολίστηκε πολύ λιτά διότι στο σπίτι έχουμε μια ζουζούνα που όλα τα πειράζει όταν τα βρεί προσβάσιμα: σε μια ξύλινη πιατέλα έβαλα αληθινά κλαδιά έλατου, κανελόξυλα και τρία άσπρα κεριά που στόλισα με washi tape.
Μερικά αγαπημένα αντικείμενα που έχω αρκετά χρόνια τώρα, τα στόλισα στα ράφια του σαλονιού, δίπλα στα κάδρα με τις φωτογραφίες της οικογένειάς μας.
Στην τραπεζαρία τοποθέτησα ένα αντικείμενο που νόμιζω πως θα γίνει το αγαπημένο μου από εδώ και πέρα: πρόκειται για το ξύλινο κουτί που κατασκεύασαν οι Kapa και πραγματικά το ζήλεψα. Έτσι ζήτησα από τον άντρα μου να το φτιάξει και για μένα. Το κουτί ετοιμάστηκε, βάφτηκε λευκό και στολίστηκε με αληθινά κλαδιά έλατου και κουκουνάρια, κεριά και κόκκινες μπάλες.
Στην κουζίνα μπήκαν αυτά τα υπέροχα μεταλλικά κουτιά από το ΙΚΕΑ που σιγά-σιγά θα αρχίσουν να γεμίζουν με μοσχοβολιστά μπισκότα που θα ετοιμάσουμε για την οικόγενειά μας και θα χαρίσουμε σε αγαπημένα μας πρόσωπα.
Το δέντρο μας, που όπως σας είπα δεν έχει κάποιο θέμα γιατί τα αγαπώ τα στολίδια του και νομίζω ότι δεν μπορώ να αποχωριστώ κάποιο: δείτε το τη μέρα αλλά και με τα φωτάκια του το βράδυ.
Και βέβαια εννοείται ότι κάτω από το δέντρο υπάρχει φάτνη. Δεν μπορώ να φανταστώ Χριστουγεννιάτικο δέντρο χωρίς φάτνη-ίσως γιατί η φάτνη ήταν το αγαπημένο μου σημείο στο δέντρο όταν ήμουν παιδί...
Λίγο τρελούτσικο αλλά δεν άντεξα να μην το κάνω: στόλισα ακόμη και τον κάδο των σκουπιδιών-ιδέα από το διαδίκτυο κι αυτή!
Και βέβαια στολίσαμε το μικρό λευκό δεντράκι στο δωμάτιο των παιδιών. Πέρσυ είχαμε βάλει χειροποίητα στολιδάκια από ζυμάρι. Φέτος, αποφασίσαμε με την κόρη μου να το ανανενώσουμε και πήραμε μικρές κόκκινες μπαλίτσες και καινούργια κορυφή-αστέρι. Τα παιδιά λατρεύουν να το βλέπουν με τα φωτάκια του να αναβοσβήνουν!
Νομίζω πως, αν και υλοποίησα όσες ιδέες είχα στο μυαλό μου για φέτος, εντούτοις δεν έχω τελειώσει...Άλλωστε θα φτιάξουμε χριστουγεννιάτικο ζαχαρόσπιτο, μπισκότα, θα τυλίξουμε δώρα, θα ετοιμάσουμε δώρα...Τελικά σίγουρα δεν έχω τελειώσει...έχουν να γίνουν πολλά ακόμη. Ως τότε, σας εύχομαι καλά στολίσματα!
 

01 Δεκεμβρίου 2013

Ημερόλογιο αντίστροφης μέτρησης Χριστουγέννων 2013

Η αλήθεια είναι ότι όσο κι αν το ήθελα, αντιστεκόμουν στον πειρασμό να ετοιμάσω ένα ημερολόγιο αντίστροφης μέτρησης για τα παιδιά, κυρίως γιατί φοβόμουν ότι θα ήθελαν να ανοίξουν μεμιάς όλα τα πακετάκια που θα συνόδευαν κάθε μέρα μέτρησης και θα χαλούσε το όλο concept. Συγκέντρωνα όμως ιδέες με σκοπό να τις υλοποιήσω με την πρώτη ευκαιρία - κι αυτή παρουσιάστηκε φέτος! Κυρίες και κύριοι, με χαρά σας παρουσιάζω το πρώτο μας ημερολόγιο αντίστροφης μέτρησης (ή advent calender αν προτιμάτε):
Η ιδέα ήταν εμπνευσμένη από πολλά ημερολόγια που βρήκα στο διαδίκτυο. Νομιζω όμως ότι περισσότερο από όλες με ενέπνευσε η Λίτσα με το δικό της ημερόλογιο που έφτιαξε πέρσυ τα Χριστούγεννα. Η ιδέα και η υλοποίηση είναι πολύ απλή: χρησιμοποίησα πράσινη σατέν κορδέλα (των 5mm) και σχημάτισα ένα έλατο στον τοίχο κολώντας την κορδέλα με washi tape. Όμως, τι κορφή να βάλω; Στην αρχή σκέφτηκα να φτιάξω ένα αστέρι από χαρτόνι και να το πασπαλίσω με χρυσόσκονη...μμμ ναι αλλά πως κολάμε την χρυσόσκονη που ξεμείναμε από κόλα (ξέχασα να γράψω ότι ξεκίνησα να το φτιάχνω στις 10 το βράδυ!). Άρα έπρεπε να φτιάξω κάτι με τα υλικά που είχα ήδη εύκαιρα. Σκέφτηκα λοιπόν να φτιάξω ένα αστέρι από κόκκινη τσόχα-πήρα ένα ... κουπ-πατ σε σχήμα αστεριού (μη γελάτε, όλα τα πράγματα έχουν πολλαπλές χρήσεις) κι έκοψα το αστέρι μου. Κι επειδή μου φαινόταν πολύ σκέτο και άδειο, έραψα και δύο κουμπάκια κι έτοιμο!
Σειρά είχαν τα πακετάκια...Επειδή οι 24 μέρες είναι πολλές για να τρώνε τα παιδιά κάθε μερά σοκολάτες και γλυκά, σκέφτηκα να  κάνω ότι έκαναν και τα κορίτσια από το Ανθομέλι στο δικό τους ημερολόγιο αντίστροφης μέτρησης για φέτος. Έγραψα σε τετράγωνα χαρτάκια διάφορα πράγματα που θα κάνουμε με τα παιδιά ή ξέρω ότι θα τους δώσουν χαρά, για παράδειγμα "σήμερα θα πάμε στο χωριό του Άη Βασίλη" (λέμε να πάμε σε αυτό που έχει στηθεί στον Λαγκαδά) ή "σήμερα θα χαρίσουμε χριστούγεννιατικα μπισκότα στην κυρία μας και τους συμμαθητές μας" (αυτό το κάνουμε κάθε χρόνο την τελευταία μέρα πριν κλείσουν τα σχολεία για τα Χριστούγεννα). Φυσικά έβαλα και καραμέλες και γλυφιτζούρια και σοκολάτες - για να έχουν και μια κυριολεκτικά γλυκειά αναμονή! Τα τύλιξα όλα με το απίθανο χαρτί του ΙΚΕΑ και τα κόλησα πάλι με washi tape στον τοίχο. Όσο για τα νούμερα, βρήκα μανταλάκια με αριθμούς στα TIGER και τα "έπιασα" σε κάθε πακετάκι (εύχομαι να μην μου έχει φύγει καμιά ημερομηνία λάθος και να γράφω ας πούμε ότι σήμερα θα πούμε κάλαντα και να είναι ακόμη σχολική μέρα - ουπς!). Τώρα το μόνο που μένει είναι ... η ελπίδα να μην θελήσουν τα παιδιά να ανοίξουν όλα τα πακετάκια μαζί!
Μετράμε αντίστροφα για τα Χριστούγεννα-24 μέρες και σήμερα! Τέλειααα!!!


kathycallieκα
kathycallie
kathycallie
kathycallie
kathycallie
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...